Het Gerechtshof te Den Haag heeft op 11 augustus 2015 bij arrest geoordeeld in een zaak over een geschil tussen een werkgever en een “oproepkracht” (lees:werkneemster) dat de kwalificatie die partijen in deze kwestie hadden gegeven aan de werkzaamheden, te weten: een “nulurencontract” niet juist is.
Bijzonder in deze zaak is dat het Hof, anders dan de Kantonrechter, toch een arbeidsovereenkomst voor onbepaalde tijd heeft aanvaard ondanks het feit dat werkneemster haar werkzaamheden nog geen drie maanden (!) had uitgevoerd (en nadien arbeidsongeschikt werd).
Artikel 7:610b BW luidt als volgt:
Artikel 610b
“Indien een arbeidsovereenkomst ten minste drie maanden heeft geduurd, wordt de bedongen arbeid in enige maand vermoed een omvang te hebben gelijk aan de gemiddelde omvang van de arbeid per maand in de drie voorafgaande maanden.”
Het Hof heeft geoordeeld dat niettemin sprake is van een arbeidsovereenkomst voor onbepaalde tijd gelet op het arbeidspatroon en hetgeen werkneemster in dat verband heeft gesteld (vaste tijden, wekelijks ingeroosterd, vaste omvang van werkuren etc.).
Om van het arrest kennis te nemen: http://bit.ly/1EMg4Yn
Tip: wees als werkgever altijd heel alert (en schakel tijdig een goede juridisch adviseur in) met het aangaan van verplichtingen, m.n. bij veelvuldige overeenkomsten van opdracht, oproepkrachten, stagiaires etc. Arbeidsovereenkomsten voor onbepaalde tijd kunnen tot stand komen ook zonder dat een werkgever (of werknemer) die verregaande verplichting aanvankelijk beoogd heeft.
