Wat kan ik doen als werkgever mijn vakantie weigert te aanvaarden?
Als de werkgever het niet eens is met de door jou aangevraagde vakantie, dan is het aan te raden om jouw werkgever te vragen om de bezwaren per e-mail kenbaar te maken.
Werkgever mag de aangevraagde vakantie uitsluitend weigeren indien er sprake is van gewichtige redenen.
Uit de rechtspraak volgt dat er niet snel sprake is van een gewichtige reden voor de werkgever om de vakantie te kunnen weigeren.
Gewezen wordt bijvoorbeeld op het arrest van het Gerechtshof Den Bosch ECLI:NL:GHSE:2014:1433 Het arrest is gedateerd, maar nog steeds relevant voor de rechtspraktijk.
De uitspraak van het Gerechtshof is hier te lezen.
Wat was het geval?
Een werknemer had vakantie aangevraagd voor de kerstperiode. De werknemer had al op 25 september van dat jaar (2013) de aanvraag ingediend bij de werkgever.
De werkgever liet de werknemer meteen weten dat de vakantieaanvraag niet kon worden goedgekeurd omdat nog niet duidelijk was wie er allemaal rond de kerst met vakantie zouden gaan. Een reactie bleef lange tijd uit, ook nadat werknemer een aantal keer om opheldering had gevraagd.
Slechts drie dagen voordat de vakantie in zou gaan liet de werkgever weten dat de vakantie op één van de dagen geen doorgang kon hebben en dat als de werknemer op die dag wél met vakantie zou gaan, dat alsdan ontslag op staande voet zou volgen.
Werknemer had al een appartement gereserveerd en voorbereidingen voor de vakantie getroffen, ging niet akkoord met de weigering door de werkgever en ging ook op de betreffende dag die de werkgever niet had geaccepteerd toch met vakantie.
De werkgever besloot vervolgens om de werknemer op staande voet te ontslaan. De kantonrechter gaf de werkgever gelijk, maar het Gerechtshof zette een streep door het ontslag op staande voet.
Oordeel Gerechtshof
Het Gerechtshof verwees naar de Wetsgeschiedenis van het hiervoor genoemde artikel 7: 638 BW. Daaruit blijkt dat van een gewichtige reden sprake is indien de vakantie van de werknemer ontwrichtend is voor de organisatie van het bedrijf en het belang van de werknemer om de vakantie naar eigen wens in te richten, moet wijken. Daarvan was in deze zaak geen sprake.
Bovendien had werkgever bezwaren tegen de vakantie binnen veertien dagen moeten kenbaar maken. Dat had de werkgever nagelaten. Het Handboek van de werkgever week ten onrechte af van de wettelijke bepalingen zodat de werkgever daar niet met succes beroep op kon doen. Er was dus geen sprake van een dringende reden voor ontslag op staande voet.
Conclusie: de werkgever had het de aanvraag voor vakantie van de werknemer moeten honoreren.
